جنگ

کاش هیچ جای دنیا جنگ نباشه 

کاش هیچ کس توی جنگ مجروح یا کشته نشه 

که بعضیا بخاطر سهمیه راحت و بدون دردسر برن دانشگاه در صورتی که اصلا به اعقایدی که پدراشون واسش جنگیدن 

اهمیت نمیدن تازه بعضیاشونم ضد اون عقاید عمل میکنن ولی خب هرکسی مسئول کارای خودشِ اما بعضی از این بچه ها

وجه ی پدراشون و خراب میکننن

من مخلص همه ی اونایی که رفتن واسه دفاع از کشور جونشون و کف دستشون گذاشتن و رفتن هستم 

ولی چیزی که اینجای قضیه اذیتم میکنه اینه که بعضیا به ناحق دارن از این سهمیه ها استفاده می کنن

هرچه پیش آید خوش آید

بلاخره نتایج و زدن حسابداری دانشگاه اصفهان قبول شدم اون چیزی که می خواستم نبود اصلا 

نه ناراحتم و نه خوشحال به این آرزوم که نرسیدم البته تلاشم هم زیاد نبود ولی خب میتونست بهتر از این باشه

امیدوارم لیست بقیه آرزو هام یکی یکی تیک بخورن 

آخه چرا انقدر دیر؟؟؟

_فکر کنم سازمان سنجش جوابا رو گم کرده که نمیده یا چمیدونم یه خرابکاری کردن که لو نمیدن :| آخه 

اصلا سابقه نداشته انقدر 

دیر جوابا رو بدن گمونم همون شایعه ایی که درست کردن به حقیقت به پیونده و جوابا 31اُم بیاد و به قول دوستام از 17 مهر هم 

کلاسا شروع شه :|

_داشتم چرخ میزدم تو سایتای فال تاروت وامثالهم 90% جوابا این بود که موفقیتی در پیش داری و با حمایتی که از جانب دیگران 

می شوی به سرانجام خواهد رسید و از این چرت وپرتا :|

_از وقتی یاد گرفتم کشک بادمجون بپزم یه روز درمیون دارم درست میکنم لامصب مزه اش فـــــــوق العـــــاده اس اصن تاحالا غذا به 

این خوشمزگی نخورده بودم حالا تعریفی از خود نباشه:|

بدقول

این خیلی بدِ که بقیه یه صفتی مثل بد قولی رو بت نسبت بدن درصورتی که تو در شرایطی نبودی و نیستی که بتونی اون 

اون کار رو انجام بدی ،خیلی بدِ که دوستات نتونن شرایطت رو درک کن و پشست سرهم قضاوت های بیجا بکنن وبرا 

برات نسخه به پیچن !!

خب البته یه بخش بزرگش بخاطر خودمه که قدرت نه گفتن ندارم نمیتونم در برابر چیزی که ازم میخوان بی تفاوت باشم

همش به این فکر می کنم شاید شرایط بهتر بشه ولی خب این یه چیزیه که حالا حالا ها تغییر نمی کنه متاسفانه

دنیای این روزام

_ این چند وقته زندگیم  روی روال ساده و عادی میگذره بدون هیچ هیجانی بدون هیچ اتفاق جالبی هر روز و هرشب

اتفاقای تکراری و پیش پا افتاده که دیگه واقعا غیر قابل تحمل شده!!!

شاید تنها نقطه اوج این روزای زندگی من کابوسایی که هر شب میبینم طوری که هر شب با جیغ از خواب بیدار میشم

مامان میگه این چند وقت همش توی خواب حرف میزنی بعد بابا میگفت اسم یه پسر و می آوردی نمیدونم میخواد شوخی کنه یا نه

ولی هر چی بش اصرار کردم که بگه اسم کی رو می گفتم چیزی نگفت!!

جالبه دیشب یه خواب کاملا قروقاطیه بی مزه دیدم ،خواب دیدم که نتایج انتخاب رشته رو زدن و من رشت قبول شدم اونم رشتهمعماری !!

 خیلی جالب بود چون رشته من اصلا به معماری مربوط نمیشه و من توی انتخابام اصلا رشت رو نزدم در صورتی که

خیلی دلم میخواست برم ولی نزاشتن !!

 

 

_فکر می کنم پارسال بود که برنامه نقد کتاب و از شبکه چهار میدیدم اولین بار بود 

که این برنامه رو میدیدم و خیلی خوشم اومد

اتفاقا اون قسمت از برنامه نسیم //مرعشی اورده بودن و کتاب پاییز فصل آخر سال است  نقد میکردم

چیزی از حرفای منتقدینش یادم نمیاد ولی تنها چیزی که تو خاطرمه اینه که نسیم //مرعشی بینهایت استرس داشت و

 خیلی مظلومانه

و با استرس و لرزش صدا به سوالا جواب میداد حالا که دارم کتابش و میخونم میبینم چقدر حال اون موقعش توی برنامه

مثل یکی از شخصیاتای داستان بود با اینکه کمی داستان کلیشه ایی ولی خلاقیت و قلم خوبش باعث شده که 

این کتاب به چاپ پانزدهم برسه واین خیلی خوبه واسه الان که کتابا خیلی کم چاپ میشن .

ماییم و موج سودا...

میدونستم که همه چیز تاریخ انقضا داره ولی فکر نمیکردم تاریخ انقضای دوستی ما انقدر زود تموم بشه که دیگه چاره ایی 

جز فراموشی نباشه !!خب میدونین خیلی سخته وقتی با یکی تو رابطه دوستی هستین ولی میدونین که طرف آدم لوسیه آدمی

نیست که اخلاقش ابدا به شما بخوره اصلا رویاهای شما رو درک نمیکنه فقظ سعی داره خودش رو هماهنگ و پایه جلوه بده

وشما هم به طرز احمقانه ای اسرار به ادامه این دوستی دارین!!!

به نظرم تنهایی بهتر از یه دوستی احمقانه است که نه تنها فایده نداره براتون فوق العاده استرس و رنج و عذاب هم متحمل 

میشه ولی حیف که بهترین دوران نوجونی با یه رابطه مسخره هدر رفت امیدوارم دیگه دقت داشته باشم واسه انتخاب دوست

بدیش اینه که با اینکه نمیخواستین ولی طرف بیش از حد روی شما تاثیرش رو گذاشته !!!

پ.ن1:ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها ...

پ.ن 2:دلم میخواست بعد از کنکور روزی دو صفحه مولانا بخونم  اوایل می شد خب ولی بعد دیگه کم کم فراموش شد

پ.ن3:من اصلا و ابدا نمی تونم اون چیزی که تو ذهنم ِ رو منتقل کنم و بنویسم نمیدونم چرا اصلا راحت نیستم !!

پ.ن4:یه چیز دیگه خیلی رو مخمِ اینکه نمیتونم یه قالب خوب بسازم کسی هست که بتونه کمک کنه؟؟

خانواده آقای ق

 

بلاخره بعد از کلی درس خوندن و سختی کشیدن وقت این شد که یه مسافرت بریم بماند که چه

قدر دنگ و فنگ  تحمل کردیم برای گرفتن مرخصی و پیدا کردن بیلط و رزرو هتل اویل سفر خوب

پیش میرفت تا اینکه یه اختلاف جزیی پیش اومد همه با اعصاب داغون و حال بد رفتیم حرم

توی اون شلوغی حرم بابا یکی از دوستای دوران دانشجوییش رو دید ینی از 24 سال پیش تاحالا 

دیگه از هم خبر نداشتن جالب بود برام با اینکه این آقا خیلی وقته بابا رو ندیده ولی انقدرخوبُ با 

معرفت بود که ما رو برای ناهار با اصرار زیاد دعوت کرد و خودش شخصا اومد دنبالمون و ما رو

حسابی شرمنده کرد جدا از اینکه خانواده فوق العاده مهربونی بودند خیلی هم صاف و ساده و 

خاکی بودن واصلا باهاشون احساس غریبگی نمی کردیم سه تا بچه داشتند پسر آخری فوق 

العاده باهوش و بامزه بود کلی با ما حرف زد تا یخ ما باز شد یه بادکنک بزرگ و باد کرده بودُ جلوی

 پنکه گذاشته بود خب طبیعتا بادکنک روی هوا مونده بود کلی ذوق داشت که چه کار عجیبی کرده :)

یه چیزی رو خیلی خوشم اومد این بود که واقعا مرام و معرفت آقای ق قابل ستایش بود بعد از این 

همه سال باز هم مارو یادش بود و حتی چند بار نامه داده بود ولی خب بابا اینا که خونشون رو 

عوض کردن دیگه این ارتباط کم کم قطع شد .

بعد از اینکه اونجا ناهار خوردیم اونا اصرار کردن که جاهای دیدنی مشهد رو بریم ما هم تقریبا همه

 جا رو رفته بودیم بجز چالیدره ،که جای خیلی خوبی بود و خوش گذشت یه چیز خوب دیگه این 

خانواده این بود که خیلی مهمونی رو سخت و تجملاتی نگرفته بودن مثل خیلیا که الان واسه 

مهمونیاشون چند مدل غذا و دسر درست میکنن و فقط دنبال چشم و هم چشمین اینطوری که 

مهمونی ساده و خودمونی باشه آدم کمتر رودروایسی داره و بیشتر احساس راحتی میکنه :)
                                                   

                                  

تصمیم بزرگ

اولین باری که تصمیم گرفتم وبلاگ داشته باشم درست سال89 بود وقتی که توی مسابقه وبلاگ نویسی مدرسه
 
 شرکت کردم اسم اولین وبلاگم دختران آفتاب بود خب یه مدت اونجا فعال بودم بعد تصمیم گرفتم برای خودم یه وبلاگ
 
 شخصی داشته باشم یه وبلاگ که بتونم شعرا و نوشته های خودم و توش بزارم اونجا خیلی فعال بودم و دوستای
 
 مجازی خوبی هم پیداکرده بودم اما بعد از یه مدت که تقریبا اکثر دوستام پسورد  اونجا رو پیدا کردن تصمیم گرفتم که
 
 رمزش رو عوض کنم که بعد از اینکار یادم رفت چی گذاشته بودم و به کلی وبلاگم و فراموش کردم .
 
از همون اول دوست داشتم که یه وبلاگ روزمره نویسی داشته باشم وبلاگای زیادی که با این مضمون بودن رو هم
 
 دنبال میکردم اولین وبلاگ که نویسنده اش و خیلی دوسداشتم وتقریبا هر روز به وبش سر میزدم دنیای این روزای من
 
 بود که بعد از یه مدت دیگه فعالیت نکرد .
 
بعد از اون با وبلاگای بیشتر و بهتری آشنا شدم خیلی دلم میخواست که بتونم مثل اونا بنویسم بتونم راحت حرفامو
 
 بیان کنم فهمیدم که وبلاگ نویسی فقط نوشتن ساده ی خاطرات و چندتا شعر و مطلب زیبا و اینکه بری کامنت بزاری
 
 وب زیبایی داری خوشحال میشم به وب من سر بزنی نیست .!!!
 
فهمیدم وبلاگ نویسی خیلی فوت و فن داره و باید برای متنی که مینویسی وقت بزاری خوب اون موقع بود که کاملا
 
 اعتماد به نفسم و برای نوشتن از دست دادم فکر میکردم برای اینکه یه نویسنده یا بلاگر خوب باشی باید اتفاقای
 
هیجان انگیزی تو زندگیت بیوفته چیزای جالبی برای تعریف کردن داشته باشی ولی بعد دیدم که نه خب مگه چند
 
 درصد وبلاگ نویسا تو زندگیه روزمره شون اتفاقای باحال میوفته خب بیشتر اونا یه زندگی معمولی ،مثل همه داران با
 
 مشکلات واتفاقی خاص خودشون منتها اونا نگاهشون به این چیزا متفاوته همین نگاه متفاوته که باعث میشه حرفی
 
 واسه گفتن داشته باشن بعد از اون خیلی سعی کردم که بیام وبنویسم حتی تصمیم داشتم که یه وبلاگ دیگه بزنم
 
دوستداشتم که از اول شروع کنم ولی خب ازیه طرف کنکور و از یه طرف تنبلی مانع این می شد که بیام واینجا
 
بنویسم و از یه طرف از خودم انتظارای خیلی بیجایی داشتم دوستداشتم مثل وبلاگ نویسای حرفه ایی قالب های
 
 خوب درست کنم به روز باشم درباره مسائل مهمی که اتفاق میوفته اظهار نظر کنم ولی خب اینا فقط و فقط فکر و
 
خیال بود تا اینکه امروز واقعا تصمیم گرفتم که اگه میخوام چیزی بنویسم خودم باشم لازم نیست که خودم و با بقیه
 
 مقایسه کنم و به اونا غبطه بخورم. :)

نتیجه!!!

به نتیجه عجببی رسیدم نمیدونم چرا وب هرکیو و دنبال میکنم پست هاش رو میخونم به طرز غیرقابل وصفی دیگه روال پست گذاشتنشون تغییر میکنه خییییییلی کم پست میزارن یا دبگه کلا وبشون و تخته میکنن !جریانش چیه واقعا؟؟

گاهی اوقات

گاهی اوقات ،احتیاج داری به این که ذهنت متمرکز بشه روی یه نفر..!!
 توی ضمیر ناخودآگاهت این باور و داشته باشی که وقتی همه چی خسته ات کرده وقتی از تلاطم زندگی زده شدی .
 فکر کسی باشه تا به روح آزرده ات التیام بده.خیلی خوبه که آدم با رویا ها و امیدهایی که داره زندگی روزانش رو هرچند مسخره بگذرونه!!
ولی وای از اون موقعی که تموم رویاهات به باد میره !! 
چقدر خوبه گاهی اوقات از خیلی چیزا بی خبر باشی ،سیر کردن توی دنیای بی خبری خیلی بهتر از دنیای واقعیه پر از درد و عذابه !!